Ертеректе, бала кезімізде ата-әжелерімізден естіп, құлағымызға құйылып қалған әңгімелердің бірі «ұзынсарыға» қатысты болатын.  Бір абыз қария кемпіріне: «Бәйбіше! Соғымның ең майлы, ең дәмді деген жерлерін сақтап, кебежеңе сала бер. Алдымызда «ұзынсары» келе жатыр. «Ұзынсарыға» да сыбаға сақтап қой» десе керек жұмбақтап. Кейуана қартының сөзін қалт жібермей, кебежеге соғымнан қалған сүрін, майын, қазы-қарта, жал-жаясын сала береді. Сөйтіп жүргенде үйге бір ұзын бойлы, сары кісі «құдайы қонақ» болады. Шалының айтқан «ұзынсарысы» осы екен деп ойлаған кейуана кебежедегі бар дәмдісін қазанға салмай ма? Қонақ үй иелерінің ілтипатына разы болып аттанады. Сөйтіп жүргенде наурыз айы туып, күн ұзарады, балаға да, үлкенге де нағыз қараөзек шақ келеді. «Жуанның жіңішкеріп, жіңішкенің үзілер шағы» саналған кезеңде қария кемпіріне: «Ал, бәйбіше! «Ұзынсары» келді! Енді кебежеңдегі қысқы соғымнан қалған срлеріңді қазанға сал» дейді. Сонда кейуана: «Ойбуй! «Бар жақсыңды «ұзынсарыға» сақта деген соң, өткенде келген «ұзынсары» кісіге астым ғой соғымның бар сұрпын» деп қарап отыр дейді. Әуелі естігенде күліп едік, кейін есімізге түссе ойланып қалатын болдық.

Дильназ ҚҰМАРҒАЛИ 2004 жылдың 14-ші шілдесінде дүниеге келген. 2021 жылы Атырау қаласындағы  дарынды балалар мектеп-интернатын бітірді. Қазіргі таңда Алматы қаласындағы Тұран университетінде журналистика мамандығының студенті.

Біздің кейіпкеріміз 1960 жылы 5 сәуірде Гурьев облысы, Құрманғазы ауданы, Кобяково ауылында дүниеге келген. Мектеп бітіргеннен кейін ХХІ Партсъезд атындағы кеңшарда тракторшы болып жұмыс жасайды. КСРО Қарулы Күштері қатарына Теңіз аудандық әскери комиссариатынан шақырылған. Ол 1979 жылғы желтоқсан айынан 1980 жылдың сәуіріне дейін  Кеңес әскерінің Ауғанстандағы шектеулі континтенті құрамында қатардағы жауынгер, атқыш болып әскери борышын өтеді. 

Оралмай қалған сол боздақ...

 Берік Құбаев 1960 жылы 8 қарашада Гурьев облысы, Исатай ауданында туған. Мектепті жақсы бітірген бозбаланың арманы денешынықтыру пәнінің мұғалімі болу еді. Жастайынан спортпен айналысып өскен жас өреннің жүрегінен ақау табылып, өзі армандаған оқу орнына қабылданбайды. Берік Өтемісұлы Отан алдындағы борышын өтеуді жан-тәнімен қалайды. Сөйтіп, КСРО Қарулы Күштері қатарына 1979 жылы 14 сәуірде шақырылған кезде патриоттық сезім жетелеген ол аттанып кете барады. 
Ол 1979 жылдың желтоқсанынан Кеңес әскерінің Ауғанстандағы шектеулі контингенті құрамында қатардағы жауынгер болып әскери борышын өтеген. Үй-ішіне сағынышқа толы үшбұрышты хаттар келіп тұрады. Ол хаттарында үнемі өзінің арманы мен мақсаты Отанға қызмет ету, содан соң ата-анасын қуанту екенін жазатын еді. Амал не, тағдыр оның осынау асқақ армандарына жетуге жазбапты. 
Берік 1980 жылы 27 маусымда Балх уәлаятында хабарсыз кеткен. Әкесі Өтеміс Құбаев ұлын шарқ ұрып іздегенімен, дерегін көзі тірісінде таба алмай кетті. Ұлдың қайғысы көтере алмаған ата-ана өмірлері жеткенше, оны «өлді» дегенге сенбестен кетті. Төменде Берік туралы жазылған Қазақстан Жазушылар одағының және Қазақстан Журналистер одағының мүшесі, ақын Таңатар Дәреловтің өлеңдері мен туған қарындасы Гүлфараның естелігін жариялап отырмыз.