- Толығырық
- : Проза
- Read Time: 1 min
- Көру саны: 139
...Табиғатынан тыным таппайтын, тыныштықты тажалдай жек көретін адамдар болады. Менің АҚҚЫЗ шешем сондай жан еді, жарықтық!
Аққыз шеше! Аузынан «Айналайыны» түспейтін, бір сәтке де істен қол үзбейтін осынау абзал жанды елдің бәрі «Аққыз шеше» деп атап кеткелі қашан! Жасы сол кезде 60-тан жаңа асқан болуы керек. Соған қарамастан ағайын-туған ғана емес, рулы елге өзін сыйлатқан жан болатын. Өмірі бейнетпен өтсе де, бір сәт қабақ шытпайтын, өзгенің шаруасын өзінікінен он есе артық тындыратын аяулы жанның тірлікте тартқан тауқіметі бүгінгі төмен етектілер үшін ертегідей.
Аққыз шеше! Сенің мейіріміңмен сусындап, теледидары жоқ, ойын орталығынан жырақ өскен біздердің ой-өрісіміздің өсуіне еткен ықпалыңды енді бағамдай бастағандаймын. Басқаны қайдам, өз басым «Қыз Жібек», «Айман-Шолпан», «ЕрТарғын», «Исатай-Махамбет», «Қобыланды», «Ер Қосай» жырларын алғаш мен өзіңнен естідім. Сондағы саз қандай! Ботаның жабуын жөрмеп отырып, болмаса, кешкісін ошақта жанған оттың жарығымен шай үстінде жырлайтын сәтің мәңгі көз алдымда қалыпты. Кейін 8-класста ауыз әдебиетін өткенде ондағы кейіпкерлердің барлығымен дерлік таныс едім. Тек мектепте сазымен айтуға тиым салады екен. Ал жырларды жатқа зырғытып жүрдім. Бұл менің зеректіігім емес, бүлдіршін кезімде санама өзің сіңірген балталаса да өшпейтін балалығымның белгілері боп қалды.
Автор
